ซีรีส์ไม่ใช่แค่ความบันเทิง แต่มันคือบทเรียนชีวิตที่กดเล่นได้

[sixty9]

การเดินทางที่ไม่มีพรมแดนในโลกของอารมณ์และการเรียนรู้
โอ้ พูดถึงการ ดูซีรี่ย์ บอกเลยว่ามันไม่ใช่แค่การนั่งอยู่หน้าจอเฉย ๆ แล้วปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่า ๆ https://kserietv.net/ มันคือการพาตัวเองหลุดออกจากความวุ่นวายในชีวิตจริง แล้วกระโดดเข้าไปอยู่ในโลกอีกใบหนึ่งที่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น โลกที่ทุกอย่างถูกเล่าให้ฟังอย่างมีจังหวะ มีอารมณ์ มีการหักมุม และบางทีมันก็เหมือนเข้าไปอยู่ในชีวิตคนอื่นแบบแนบเนียนจนลืมว่าเรานั่งอยู่ที่บ้านบนโซฟาเน่า ๆ ของตัวเองด้วยซ้ำ บางคนอาจจะคิดว่า "ก็แค่ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย" แต่สำหรับเรา ซีรีส์มันคือบทเรียนชีวิตนะ จริง ๆ มันคือครูคนหนึ่งที่ไม่ได้ถือไม้เรียว แต่มาพร้อมบทสนทนาที่กระแทกใจ ฉากที่ทำให้เราคิดตาม หรือบางครั้งก็บีบหัวใจจนรู้สึกว่าเราเข้าใจโลกมากขึ้นอีกนิดโดยไม่ต้องออกไปไหนเลย คือมันเหมือนการเดินทางแต่ไม่ต้องใช้พาสปอร์ตอะ เข้าใจป่ะ? อีกอย่างที่ต้องยอมรับเลย คือซีรีส์มันฝึกความอดทนด้วยนะ โดยเฉพาะเวลาต้องรอซีซั่นใหม่ รอทีนึงก็เหมือนต้องฝึกสมาธิ ฝึกใจไม่ให้สปอยล์ตัวเองจากทวิตเตอร์หรือเพจแฟนคลับ มันคือการเรียนรู้ที่จะอดทนรอสิ่งที่ดี แม้ว่ามันจะมาอีกทีปีหน้าก็ตาม แล้วพอได้ดูต่อ มันก็เหมือนของขวัญที่เรารอมาอย่างทรหด
แล้วยังไม่พูดถึงว่าเราได้ภาษาเพิ่มแบบไม่รู้ตัวอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษ เกาหลี ญี่ปุ่น หรือแม้กระทั่งภาษากายของตัวละคร มันทำให้เราเข้าใจคนมากขึ้น เข้าใจวัฒนธรรม เข้าใจวิธีคิดที่แตกต่างออกไป การดูซีรีส์บางเรื่องคือเหมือนเรียนวิชามนุษย์วิทยาผ่าน Netflix เลยนะ เอาจริง อีกข้อที่ชอบมาก ๆ คือมันทำให้เราได้รู้จักตัวเองเยอะขึ้นมาก บางครั้งดูไปแล้วน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ทั้ง ๆ ที่เป็นฉากที่คนอื่นอาจจะไม่อิน แต่มันไปสะกิดบางอย่างในใจที่เราลืมว่ามีอยู่ หรือบางทีตัวละครตัวหนึ่งทำอะไรแล้วเราหงุดหงิด ทั้ง ๆ ที่เขาอาจจะไม่ได้ผิดขนาดนั้น นั่นแหละคือกระจกที่สะท้อนว่าเรามีอะไรบางอย่างในใจที่ยังไม่ได้เคลียร์ มันช่วยให้เราเข้าใจตัวเองโดยไม่ต้องนั่งสมาธิก็ยังได้ แล้วก็อย่างหนึ่งที่อยากจะพูดมาก ๆ คือ ซีรีส์บางเรื่องมันช่วยดึงเราขึ้นจากหลุมที่เราไม่คิดว่าจะปีนขึ้นมาได้เลยนะ หลายคนอาจจะผ่านช่วงเวลาแย่ ๆ แล้วเจอเรื่องที่เหมือนมันพูดกับเราโดยตรง แบบ "เฮ้ย นี่มันชีวิตกูชัด ๆ" แล้วพอเห็นตัวละครเขาสู้ต่อ เราก็เริ่มมีแรงจะขยับตัวเองบ้าง ถึงมันจะเล็กน้อย แต่ก็เป็นก้าวที่สำคัญมาก บางคนอาจจะคิดว่า "ดูซีรีส์ก็แค่เรื่องบันเทิง" แต่สำหรับเรานะ มันคือความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับเรื่องเล่า คือการที่เรายอมเปิดใจให้กับเรื่องราวของคนอื่น แม้จะเป็นเรื่องสมมุติก็ตาม มันมีคุณค่าทางใจแบบที่วัดไม่ได้ด้วยตัวเลข แต่มันรู้สึกได้ทุกครั้งที่กดปุ่ม "เล่นตอนถัดไป" แล้วเรายังรู้สึกตื่นเต้นเหมือนเดิมการดูซีรีส์มันไม่ได้แค่ดูเฉย ๆ แต่มันสร้างบทสนทนา มันทำให้เราเชื่อมโยงกับคนอื่นมากขึ้น จากคำถามง่าย ๆ ว่า "ดูเรื่องนี้ยัง?" กลายเป็นมิตรภาพ กลายเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และในบางกรณี มันคือจุดเริ่มต้นของความรักเลยก็มี เพราะงั้นนะ อย่ามองว่าการดูซีรีส์เป็นเรื่องเปลืองเวลา มันคือการลงทุนทางอารมณ์ เป็นการดูแลจิตใจตัวเองในแบบที่อาจไม่มีใครเข้าใจ นอกจากคนที่เคย "อิน" จนร้องไห้หน้าจอมาแล้วเหมือนกันนั่นแหละ.